Zezowate szczęście
Kiedy w TV
11:45
Nd, 10 lis
- Polska 1960
- 108 min
- Odcinek: 0
komedia obyczajowa:
Jan Piszczyk (Bogumił Kobiela), pechowy oportunista, od dzieciństwa próbuje zostać znanym i szanowanym bohaterem. Wszystkie próby sprostania temu celowi kończą się jednak fiaskiem. Początek lat 30. XX wieku. Uznawany za ofermę Janek dochodzi do wniosku, że tylko harcerstwo zapewni mu poważanie wśród kolegów. Piszczyk szybko zdobywa uznanie drużynowego, jednak wkrótce kompromituje się na defiladzie. Kilka lat później, podczas antysemickich ekscesów na uniwersytecie, zostaje wzięty za Żyda i jest szykanowany. Wkrótce, kiedy przez przypadek trafia pomiędzy prawicowych bojówkarzy, zostaje pobity przez policję. We wrześniu 1939 roku Piszczyk spóźnia się do punktu mobilizacyjnego. W opustoszałych koszarach przymierza wymarzony mundur podchorążego. Nadchodzą Niemcy i Jan trafia do oflagu, gdzie po pewnym czasie zostaje zdemaskowany i uznany za szpiega. Podobny los czeka go w okupowanej Warszawie. Próbując wówczas zaimponować Basi (Maria Ciesielska), Jan udaje bohatera organizacji podziemnej. Po wojnie, aresztowany w aferze korupcyjnej, robi w końcu oszałamiającą karierę jako urzędnik, bezmyślnie wcielający w życie obowiązujące hasła i zarządzenia. Piszczyk zostaje mistrzem sprawozdawczości i wzorem służalczego biurokraty. Po pewnym czasie złośliwy los strąca go jednak z piedestału - antypaństwowe zdanie wypisane w ubikacji jego charakterem pisma sprawia, że Piszczyk ponownie trafia do więzienia. Po paru latach, przerażony perspektywą zwolnienia, błaga naczelnika o pozostawienie go w zamknięciu. Nagrodzony Syrenką Warszawską i dyplomem na MFF w Edynburgu film Munka jest tragikomedią, która w groteskowo-karykaturalnym ujęciu drwi z polskich mitów narodowych. Jest również jednym z głównych świadectw narastającej po październiku 1956 r. fali krytyki wobec narodowej tradycji romantycznej i jej epigonów.
Twórcy:
- Andrzej Munk Reżyser
Występują:
- Bogumił Kobiela jako Piszczyk Jan
- Tadeusz Janczar jako podchorąży Sawicki
- Maria Ciesielska jako Basia
- Helena Dąbrowska jako biuralistka Wychówna
- Krystyna Karkowska jako majorowa Wrona-Wrońska, matka Joli
- Barbara Połomska jako Zosia, żona Jelonka
- Irena Stalończyk jako Irena Kropaczyńska
- Tadeusz Bartosik jako Wąsik
- Henryk Bąk jako dyrektor
- Mariusz Dmochowski jako oficer z UB
- Aleksander Dzwonkowski jako Cezary Piszczyk, ojciec Jana
- Edward Dziewoński jako Jelonek
- Stanisław Jaworski jako zegarmistrz
- Andrzej Krasicki jako Witold Kropaczyński
- Wojciech Lityński jako Piszczyk Jan w dzieciństwie
- Kazimierz Opaliński jako naczelnik więzienia
- Jerzy Pichelski jako major Wrona-Wroński, ojciec Joli
- Adam Pawlikowski jako podchorąży Osewski
- Wojciech Siemion jako personalny Józef Kacperski
- Jan Tadeusz Stanisławski jako zastępowy
- Tadeusz Waczkowski jako naczelnik Kozienicki
- Karolina Borchardt jako kobieta na przymiarce u ojca Piszczyka; nie występuje w czołówce
- Zbigniew Cynkutis jako oficer, którego Piszczyk pyta się o drogę do Zegrza; nie występuje w napisach
- Jerzy Dobrowolski jako protokolant w więzieniu; nie występuje w czołówce
- Stanisław Dygat jako nie występuje w czołówce; informacja o występie Dygata w filmie znajduje się w relacji z planu filmowego autorstwa Romana Polańskiego
- Jakub Goldberg jako żydowski kupiec z manekinem; nie występuje w czołówce
- Wiesław Gołas jako oficer z UB; nie występuje w czołówce
- Maria Kaniewska jako Anastazja Makulec, kobieta w biurze Wąsika w Krakowie; nie występuje w czołówce
- Barbara Kwiatkowska jako Jola